Inherited from Ottoman Turkish دیدیم (Didim), itself from Ancient Greek Δίδυμα (Díduma).
Didim
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Didim | Didimler |
accusative | Didim'i | Didimleri |
dative | Didim'e | Didimlere |
locative | Didim'de | Didimlerde |
ablative | Didim'den | Didimlerden |
genitive | Didim'in | Didimlerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Didim'im | Didimlerim Didim'lerim |
senin (your) | Didim'in | Didimlerin Didim'lerin |
onun (his/her/its) | Didim'i | Didimleri Didim'leri |
bizim (our) | Didim'imiz | Didimlerimiz Didim'lerimiz |
sizin (your) | Didim'iniz | Didimleriniz Didim'leriniz |
onların (their) | Didim'i Didimleri Didim'leri |
Didimleri Didim'leri |