From düz (“flat”) + köy (“village”).
Düzköy
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Düzköy | Düzköyler / Düzköy'ler |
accusative | Düzköy'ü | Düzköyleri / Düzköy'leri |
dative | Düzköy'e | Düzköylere / Düzköy'lere |
locative | Düzköy'de | Düzköylerde / Düzköy'lerde |
ablative | Düzköy'den | Düzköylerden / Düzköy'lerden |
genitive | Düzköy'ün | Düzköylerin / Düzköy'lerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Düzköy'üm | Düzköylerim / Düzköy'lerim |
senin (your) | Düzköy'ün | Düzköylerin / Düzköy'lerim |
onun (his/her/its) | Düzköy'ü | Düzköyleri / Düzköy'leri |
bizim (our) | Düzköy'ümüz | Düzköylerimiz / Düzköy'lerimiz |
sizin (your) | Düzköy'ünüz | Düzköyleriniz / Düzköy'leriniz |
onların (their) | Düzköy'ü / Düzköyleri / Düzköy'leri | Düzköyleri / Düzköy'leri |