From gün (“day”) + gören (“seer”).
Güngören
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Güngören | Güngörenler |
accusative | Güngören'i | Güngörenleri |
dative | Güngören'e | Güngörenlere |
locative | Güngören'de | Güngörenlerde |
ablative | Güngören'den | Güngörenlerden |
genitive | Güngören'in | Güngörenlerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Güngören'im | Güngörenlerim / Güngören'lerim |
senin (your) | Güngören'in | Güngörenlerin / Güngören'lerin |
onun (his/her/its) | Güngören'i | Güngörenleri / Güngören'leri |
bizim (our) | Güngören'imiz | Güngörenlerimiz / Güngören'lerimiz |
sizin (your) | Güngören'iniz | Güngörenleriniz / Güngören'leriniz |
onların (their) | Güngören'i / Güngörenleri / Güngören'leri | Güngörenleri / Güngören'leri |