From Ottoman Turkish كونان.
Gönen
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Gönen | Gönenler |
accusative | Gönen'i | Gönenleri |
dative | Gönen'e | Gönenlere |
locative | Gönen'de | Gönenlerde |
ablative | Gönen'den | Gönenlerden |
genitive | Gönen'in | Gönenlerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Gönen'im | Gönenlerim / Gönen'lerim |
senin (your) | Gönen'in | Gönenlerin / Gönen'lerin |
onun (his/her/its) | Gönen'i | Gönenleri / Gönen'leri |
bizim (our) | Gönen'imiz | Gönenlerimiz / Gönen'lerimiz |
sizin (your) | Gönen'iniz | Gönenleriniz / Gönen'leriniz |
onların (their) | Gönen'i / Gönenleri / Gönen'leri | Gönenleri / Gönen'leri |