From Ottoman Turkish قاضیكوی (kadıköy), by surface analysis, kadı (“judge”) + köy (“village”).
Kadıköy
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Kadıköy | Kadıköyler / Kadıköy'ler |
accusative | Kadıköy'ü | Kadıköyleri / Kadıköy'leri |
dative | Kadıköy'e | Kadıköylere / Kadıköy'lere |
locative | Kadıköy'de | Kadıköylerde / Kadıköy'lerde |
ablative | Kadıköy'den | Kadıköylerden / Kadıköy'lerden |
genitive | Kadıköy'ün | Kadıköylerin / Kadıköy'lerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Kadıköy'üm | Kadıköylerim / Kadıköy'lerim |
senin (your) | Kadıköy'ün | Kadıköylerin / Kadıköy'lerim |
onun (his/her/its) | Kadıköy'ü | Kadıköyleri / Kadıköy'leri |
bizim (our) | Kadıköy'ümüz | Kadıköylerimiz / Kadıköy'lerimiz |
sizin (your) | Kadıköy'ünüz | Kadıköyleriniz / Kadıköy'leriniz |
onların (their) | Kadıköy'ü / Kadıköyleri / Kadıköy'leri | Kadıköyleri / Kadıköy'leri |