Uncertain. Possibly from Ancient Greek μαινόμενος (mainómenos, “raving mad”), present participle of μαίνομαι (maínomai).
Menemen
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Menemen | Menemenler |
accusative | Menemen'i | Menemenleri |
dative | Menemen'e | Menemenlere |
locative | Menemen'de | Menemenlerde |
ablative | Menemen'den | Menemenlerden |
genitive | Menemen'in | Menemenlerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Menemen'im | Menemenlerim Menemen'lerim |
senin (your) | Menemen'in | Menemenlerin Menemen'lerin |
onun (his/her/its) | Menemen'i | Menemenleri Menemen'leri |
bizim (our) | Menemen'imiz | Menemenlerimiz Menemen'lerimiz |
sizin (your) | Menemen'iniz | Menemenleriniz Menemen'leriniz |
onların (their) | Menemen'i Menemenleri Menemen'leri |
Menemenleri Menemen'leri |