From Ancient Greek μαίνομαι (maínomai, “raving mad”).
Menemen
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Menemen | Menemenler |
accusative | Menemen'i | Menemenleri |
dative | Menemen'e | Menemenlere |
locative | Menemen'de | Menemenlerde |
ablative | Menemen'den | Menemenlerden |
genitive | Menemen'in | Menemenlerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Menemen'im | Menemenlerim / Menemen'lerim |
senin (your) | Menemen'in | Menemenlerin / Menemen'lerin |
onun (his/her/its) | Menemen'i | Menemenleri / Menemen'leri |
bizim (our) | Menemen'imiz | Menemenlerimiz / Menemen'lerimiz |
sizin (your) | Menemen'iniz | Menemenleriniz / Menemen'leriniz |
onların (their) | Menemen'i / Menemenleri / Menemen'leri | Menemenleri / Menemen'leri |