Inherited from Ottoman Turkish میكائیل (mikail), from Arabic مِيكَائِيل (mīkāʔīl), ultimately from Biblical Hebrew מִיכָאֵל.
Mikâil
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Mikâil | Mikâiller / Mikâil'ler |
accusative | Mikâil'i | Mikâilleri / Mikâil'leri |
dative | Mikâil'e | Mikâillere / Mikâil'lere |
locative | Mikâil'te | Mikâillerde / Mikâil'lerde |
ablative | Mikâil'ten | Mikâillerden / Mikâil'lerden |
genitive | Mikâil'in | Mikâillerin / Mikâil'lerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Mikâil'im | Mikâillerim / Mikâil'lerim |
senin (your) | Mikâil'in | Mikâillerin / Mikâil'lerin |
onun (his/her/its) | Mikâil'i | Mikâilleri / Mikâil'leri |
bizim (our) | Mikâil'imiz | Mikâillerimiz / Mikâil'lerimiz |
sizin (your) | Mikâil'iniz | Mikâilleriniz / Mikâil'leriniz |
onların (their) | Mikâil'i / Mikâilleri / Mikâil'leri | Mikâilleri / Mikâil'leri |