From Italian Milano (“Milan”).
Milánó
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | Milánó | — |
accusative | Milánót | — |
dative | Milánónak | — |
instrumental | Milánóval | — |
causal-final | Milánóért | — |
translative | Milánóvá | — |
terminative | Milánóig | — |
essive-formal | Milánóként | — |
essive-modal | — | — |
inessive | Milánóban | — |
superessive | Milánón | — |
adessive | Milánónál | — |
illative | Milánóba | — |
sublative | Milánóra | — |
allative | Milánóhoz | — |
elative | Milánóból | — |
delative | Milánóról | — |
ablative | Milánótól | — |
non-attributive possessive - singular |
Milánóé | — |
non-attributive possessive - plural |
Milánóéi | — |
Possessive forms of Milánó | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | Milánóm | — |
2nd person sing. | Milánód | — |
3rd person sing. | Milánója | — |
1st person plural | Milánónk | — |
2nd person plural | Milánótok | — |
3rd person plural | Milánójuk | — |