From Orhan (“Orhan”) + eli (“hand”).
Orhaneli
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Orhaneli | Orhaneliler / Orhaneli'ler |
accusative | Orhaneli'yi | Orhanelileri / Orhaneli'leri |
dative | Orhaneli'ye | Orhanelilere / Orhaneli'lere |
locative | Orhaneli'de | Orhanelilerde / Orhaneli'lerde |
ablative | Orhaneli'den | Orhanelilerden / Orhaneli'lerden |
genitive | Orhaneli'nin | Orhanelilerin / Orhaneli'lerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Orhaneli'm | Orhanelilerim / Orhaneli'lerim |
senin (your) | Orhaneli'n | Orhanelilerin / Orhaneli'lerin |
onun (his/her/its) | Orhaneli'si | Orhanelileri / Orhaneli'leri |
bizim (our) | Orhaneli'miz | Orhanelilerimiz / Orhaneli'lerimiz |
sizin (your) | Orhaneli'niz | Orhanelileriniz / Orhaneli'leriniz |
onların (their) | Orhaneli'si / Orhanelileri / Orhaneli'leri | Orhanelileri / Orhaneli'leri |