Pendik
From Ottoman Turkish پندیك (pendik), from Ancient Greek Παντίκιον (Pantíkion).
Pendik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Pendik | Pendikler / Pendik'ler |
accusative | Pendik'i | Pendikleri / Pendik'leri |
dative | Pendik'e | Pendiklere / Pendik'lere |
locative | Pendik'te | Pendiklerde / Pendik'lerde |
ablative | Pendik'ten | Pendiklerden / Pendik'lerden |
genitive | Pendik'in | Pendiklerin / Pendik'lerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Pendik'im | Pendiklerim / Pendik'lerim |
senin (your) | Pendik'in | Pendiklerin / Pendik'lerin |
onun (his/her/its) | Pendik'i | Pendikleri / Pendik'leri |
bizim (our) | Pendik'imiz | Pendiklerimiz / Pendik'lerimiz |
sizin (your) | Pendik'iniz | Pendikleriniz / Pendik'leriniz |
onların (their) | Pendik'i / Pendikleri / Pendik'leri | Pendikleri / Pendik'leri |