From Ottoman Turkish ﺳﻮرﻣﻨﻪ, from Ancient Greek Σούρμενα (Soúrmena).
Sürmene
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Sürmene | Sürmeneler / Sürmene'ler |
accusative | Sürmene'yi | Sürmeneleri / Sürmene'leri |
dative | Sürmene'ye | Sürmenelere / Sürmene'lere |
locative | Sürmene'de | Sürmenelerde / Sürmene'lerde |
ablative | Sürmene'den | Sürmenelerden / Sürmene'lerden |
genitive | Sürmene'nin | Sürmenelerin / Sürmene'lerin |
singular | plural | |
---|---|---|
benim (my) | Sürmene'm | Sürmenelerim / Sürmene'lerim |
senin (your) | Sürmene'n | Sürmenelerin / Sürmene'lerin |
onun (his/her/its) | Sürmene'si | Sürmeneleri / Sürmene'leri |
bizim (our) | Sürmene'miz | Sürmenelerimiz / Sürmene'lerimiz |
sizin (your) | Sürmene'niz | Sürmeneleriniz / Sürmene'leriniz |
onların (their) | Sürmene'si / Sürmeneleri / Sürmene'leri | Sürmeneleri / Sürmene'leri |