From abiatu (“to start”) + gune (“place, area”).
abiagune inan
indefinite | singular | plural | |
---|---|---|---|
absolutive | abiagune | abiagunea | abiaguneak |
ergative | abiagunek | abiaguneak | abiaguneek |
dative | abiaguneri | abiaguneari | abiaguneei |
genitive | abiaguneren | abiagunearen | abiaguneen |
comitative | abiagunerekin | abiagunearekin | abiaguneekin |
causative | abiagunerengatik | abiagunearengatik | abiaguneengatik |
benefactive | abiagunerentzat | abiagunearentzat | abiaguneentzat |
instrumental | abiagunez | abiaguneaz | abiaguneez |
inessive | abiagunetan | abiagunean | abiaguneetan |
locative | abiagunetako | abiaguneko | abiaguneetako |
allative | abiagunetara | abiagunera | abiaguneetara |
terminative | abiagunetaraino | abiaguneraino | abiaguneetaraino |
directive | abiagunetarantz | abiagunerantz | abiaguneetarantz |
destinative | abiagunetarako | abiagunerako | abiaguneetarako |
ablative | abiagunetatik | abiagunetik | abiaguneetatik |
partitive | abiagunerik | — | — |
prolative | abiagunetzat | — | — |