Probably borrowed from French alphabète.
alfabeet m or f (plural alfabeten, diminutive alfabeetje n)
From Latin alphabētum.
alfabeet (genitive alfabeedi, partitive alfabeeti)
Declension of alfabeet (ÕS type 22e/riik, t-d gradation) | |||
---|---|---|---|
singular | plural | ||
nominative | alfabeet | alfabeedid | |
accusative | nom. | ||
gen. | alfabeedi | ||
genitive | alfabeetide | ||
partitive | alfabeeti | alfabeete alfabeetisid | |
illative | alfabeeti alfabeedisse |
alfabeetidesse alfabeedesse | |
inessive | alfabeedis | alfabeetides alfabeedes | |
elative | alfabeedist | alfabeetidest alfabeedest | |
allative | alfabeedile | alfabeetidele alfabeedele | |
adessive | alfabeedil | alfabeetidel alfabeedel | |
ablative | alfabeedilt | alfabeetidelt alfabeedelt | |
translative | alfabeediks | alfabeetideks alfabeedeks | |
terminative | alfabeedini | alfabeetideni | |
essive | alfabeedina | alfabeetidena | |
abessive | alfabeedita | alfabeetideta | |
comitative | alfabeediga | alfabeetidega |