From German autonom (“autonomous”).
autonóm (not comparable)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | autonóm | autonómak |
accusative | autonómat | autonómakat |
dative | autonómnak | autonómaknak |
instrumental | autonómmal | autonómakkal |
causal-final | autonómért | autonómakért |
translative | autonómmá | autonómakká |
terminative | autonómig | autonómakig |
essive-formal | autonómként | autonómakként |
essive-modal | — | — |
inessive | autonómban | autonómakban |
superessive | autonómon | autonómakon |
adessive | autonómnál | autonómaknál |
illative | autonómba | autonómakba |
sublative | autonómra | autonómakra |
allative | autonómhoz | autonómakhoz |
elative | autonómból | autonómakból |
delative | autonómról | autonómakról |
ablative | autonómtól | autonómaktól |
non-attributive possessive – singular |
autonómé | autonómaké |
non-attributive possessive – plural |
autonóméi | autonómakéi |