From ayrılma ("leaving, exiting") + durum ("case").
ayrılma durumu (definite accusative ayrılma durumunu, plural )
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | ayrılma durumu | |
Definite accusative | ayrılma durumunu | |
Singular | Plural | |
Nominative | ayrılma durumu | ayrılma durumları |
Definite accusative | ayrılma durumunu | ayrılma durumlarını |
Dative | ayrılma durumuna | ayrılma durumlarına |
Locative | ayrılma durumunda | ayrılma durumlarında |
Ablative | ayrılma durumundan | ayrılma durumlarından |
Genitive | ayrılma durumunun | ayrılma durumlarının |