From bławat + -nik. First attested in 1687.[1][2]
bławatnik m animal
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | bławatnik | bławatniki |
genitive | bławatnika | bławatników |
dative | bławatnikowi | bławatnikom |
accusative | bławatnika | bławatniki |
instrumental | bławatnikiem | bławatnikami |
locative | bławatniku | bławatnikach |
vocative | bławatniku | bławatniki |
bławatnik m pers
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | bławatnik | bławatnicy/bławatniki (deprecative) |
genitive | bławatnika | bławatników |
dative | bławatnikowi | bławatnikom |
accusative | bławatnika | bławatników |
instrumental | bławatnikiem | bławatnikami |
locative | bławatniku | bławatnikach |
vocative | bławatniku | bławatnicy |