From błonka + -o- + skrzydło + -y. First attested in 1621.[1][2]
błonkoskrzydły (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | błonkoskrzydły | błonkoskrzydła | błonkoskrzydłe | błonkoskrzydli | błonkoskrzydłe | |
genitive | błonkoskrzydłego | błonkoskrzydłej | błonkoskrzydłego | błonkoskrzydłych | ||
dative | błonkoskrzydłemu | błonkoskrzydłej | błonkoskrzydłemu | błonkoskrzydłym | ||
accusative | błonkoskrzydłego | błonkoskrzydły | błonkoskrzydłą | błonkoskrzydłe | błonkoskrzydłych | błonkoskrzydłe |
instrumental | błonkoskrzydłym | błonkoskrzydłą | błonkoskrzydłym | błonkoskrzydłymi | ||
locative | błonkoskrzydłym | błonkoskrzydłej | błonkoskrzydłym | błonkoskrzydłych |