From Proto-West Germanic *balu (“evil”).
Cognate with Old Frisian balu, Old Saxon balu, Old High German balo, and Old Norse bǫl (“misfortune”); also the first part of the Gothic compound 𐌱𐌰𐌻𐍅𐌴𐌹𐌽𐍃 (balweins, “torture”).
bealu n
From Proto-West Germanic *balu (“evil”).
bealu
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | bealu, bealo | bealu, bealo | bealu, bealo |
Accusative | bealone | bealwe | bealu, bealo |
Genitive | bealwes | bealore | bealwes |
Dative | bealwum | bealore | bealwum |
Instrumental | bealwe | bealore | bealwe |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | bealwe | bealwa, bealwe | bealu, bealo |
Accusative | bealwe | bealwa, bealwe | bealu, bealo |
Genitive | bealora | bealora | bealora |
Dative | bealwum | bealwum | bealwum |
Instrumental | bealwum | bealwum | bealwum |