From biały + -o- + grzbiet + -y. First attested in 1843.[1]
białogrzbiety (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | białogrzbiety | białogrzbieta | białogrzbiete | białogrzbieci | białogrzbiete | |
genitive | białogrzbietego | białogrzbietej | białogrzbietego | białogrzbietych | ||
dative | białogrzbietemu | białogrzbietej | białogrzbietemu | białogrzbietym | ||
accusative | białogrzbietego | białogrzbiety | białogrzbietą | białogrzbiete | białogrzbietych | białogrzbiete |
instrumental | białogrzbietym | białogrzbietą | białogrzbietym | białogrzbietymi | ||
locative | białogrzbietym | białogrzbietej | białogrzbietym | białogrzbietych |