From białoskórnik + -y. First attested in 1815.[1][2]
białoskórniczy (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | białoskórniczy | białoskórnicza | białoskórnicze | białoskórniczy | białoskórnicze | |
genitive | białoskórniczego | białoskórniczej | białoskórniczego | białoskórniczych | ||
dative | białoskórniczemu | białoskórniczej | białoskórniczemu | białoskórniczym | ||
accusative | białoskórniczego | białoskórniczy | białoskórniczą | białoskórnicze | białoskórniczych | białoskórnicze |
instrumental | białoskórniczym | białoskórniczą | białoskórniczym | białoskórniczymi | ||
locative | białoskórniczym | białoskórniczej | białoskórniczym | białoskórniczych |