From bulunma ("presence") + durum ("case").
bulunma durumu (definite accusative bulunma durumunu, plural )
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | bulunma durumu | |
Definite accusative | bulunma durumunu | |
Singular | Plural | |
Nominative | bulunma durumu | bulunma durumları |
Definite accusative | bulunma durumunu | bulunma durumlarını |
Dative | bulunma durumuna | bulunma durumlarına |
Locative | bulunma durumunda | bulunma durumlarında |
Ablative | bulunma durumundan | bulunma durumlarından |
Genitive | bulunma durumunun | bulunma durumlarının |