From Ottoman Turkish طاول (davul).
davul (plural davuls)
From Arabic طَبْل (ṭabl, “drum”), from Middle Iranian *tabir, tabil (“drum”).
davul (definite accusative davulu, plural davullar)
Declension of davul | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
singular | plural | |||||||
nominative | davul |
davullar | ||||||
definite accusative | davulu |
davulları | ||||||
dative | davula |
davullara | ||||||
locative | davulda |
davullarda | ||||||
ablative | davuldan |
davullardan | ||||||
definite genitive | davulun |
davulların |
From Arabic طَبْل (ṭabl, “drum”)
davul
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | davul | davullar |
genitive | davulnıñ | davullarnıñ |
dative | davulğa | davullarğa |
accusative | davulnı | davullarnı |
locative | davulda | davullarda |
ablative | davuldan | davullardan |
From Ottoman Turkish طاول (davul), variant of طبل (tabl).
davul (definite accusative davulu, plural davullar)