Borrowed from French déserteur, from Latin desertor.
dezerter m pers (female equivalent dezerterka)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dezerter | dezerterzy/dezertery (deprecative) |
genitive | dezertera | dezerterów |
dative | dezerterowi | dezerterom |
accusative | dezertera | dezerterów |
instrumental | dezerterem | dezerterami |
locative | dezerterze | dezerterach |
vocative | dezerterze | dezerterzy |
dezèrtēr m (Cyrillic spelling дезѐрте̄р)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dezèrtēr | dezerteri |
genitive | dezertéra | dezertera |
dative | dezerteru | dezerterima |
accusative | dezerter | dezertere |
vocative | dezerteru | dezerteri |
locative | dezerteru | dezerterima |
instrumental | dezerterom | dezerterima |