From Old Norse dokka, from Proto-Germanic *dokko (“something round”), related to *dukkǭ (“muscle, strength”).
Audio: | (file) |
docka c
nominative | genitive | ||
---|---|---|---|
singular | indefinite | docka | dockas |
definite | dockan | dockans | |
plural | indefinite | dockor | dockors |
definite | dockorna | dockornas |
docka (present dockar, preterite dockade, supine dockat, imperative docka)
active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | docka | dockas | ||
supine | dockat | dockats | ||
imperative | docka | — | ||
imper. plural1 | docken | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | dockar | dockade | dockas | dockades |
ind. plural1 | docka | dockade | dockas | dockades |
subjunctive2 | docke | dockade | dockes | dockades |
present participle | dockande | |||
past participle | dockad |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.