From Middle Dutch eigenwijs, probably from Middle Low German eigenwīs.
eigenwijs (comparative eigenwijzer, superlative meest eigenwijs or eigenwijst)
Declension of eigenwijs | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | eigenwijs | |||
inflected | eigenwijze | |||
comparative | eigenwijzer | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | eigenwijs | eigenwijzer | het eigenwijst het eigenwijste | |
indefinite | m./f. sing. | eigenwijze | eigenwijzere | eigenwijste |
n. sing. | eigenwijs | eigenwijzer | eigenwijste | |
plural | eigenwijze | eigenwijzere | eigenwijste | |
definite | eigenwijze | eigenwijzere | eigenwijste | |
partitive | eigenwijs | eigenwijzers | — |