einbeita (weak verb, third-person singular past indicative einbeitti, supine einbeitt)
| infinitive (nafnháttur) |
að einbeita | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
einbeitt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
einbeitandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég einbeiti | við einbeitum | present (nútíð) |
ég einbeiti | við einbeitum |
| þú einbeitir | þið einbeitið | þú einbeitir | þið einbeitið | ||
| hann, hún, það einbeitir | þeir, þær, þau einbeita | hann, hún, það einbeiti | þeir, þær, þau einbeiti | ||
| past (þátíð) |
ég einbeitti | við einbeittum | past (þátíð) |
ég einbeitti | við einbeittum |
| þú einbeittir | þið einbeittuð | þú einbeittir | þið einbeittuð | ||
| hann, hún, það einbeitti | þeir, þær, þau einbeittu | hann, hún, það einbeitti | þeir, þær, þau einbeittu | ||
| imperative (boðháttur) |
einbeit (þú) | einbeitið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| einbeittu | einbeitiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||