From viðtenging (“an annexation”) derived from tengja við (“to connect to, to join”) and háttur (“a mood”) as a calque of the Latin modus coniunctivus since the subjunctive is frequently used when connecting a main clause with subordinate clauses.
viðtengingarháttur m (genitive singular viðtengingarháttar, nominative plural viðtengingarhættir)
m-s3 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | viðtengingarháttur | viðtengingarhátturinn | viðtengingarhættir | viðtengingarhættirnir |
accusative | viðtengingarhátt | viðtengingarháttinn | viðtengingarhætti | viðtengingarhættina |
dative | viðtengingarhætti | viðtengingarhættinum | viðtengingarháttum | viðtengingarháttunum |
genitive | viðtengingarháttar | viðtengingarháttarins | viðtengingarhátta | viðtengingarháttanna |