elçilik (definite accusative elçiliyi, plural elçiliklər)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | elçilik | elçiliklr |
definite accusative | elçilikn | elçiliklr |
dative | elçiliky | elçiliklr |
locative | elçilikd | elçiliklrd |
ablative | elçilikdn | elçiliklrdn |
definite genitive | elçiliknn | elçiliklrn |
From Ottoman Turkish ایلچیلك (elçilik), equivalent to elçi (“ambassador”) + -lik.
elçilik (definite accusative elçiliği, plural elçilikler)
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | elçilik | |
Definite accusative | elçiliği | |
Singular | Plural | |
Nominative | elçilik | elçilikler |
Definite accusative | elçiliği | elçilikleri |
Dative | elçiliğe | elçiliklere |
Locative | elçilikte | elçiliklerde |
Ablative | elçilikten | elçiliklerden |
Genitive | elçiliğin | elçiliklerin |