Borrowed from Latin empiricus, from Ancient Greek ἐμπειρικός (empeirikós). With -ikus ending.
empirikus (not generally comparable, comparative empirikusabb, superlative legempirikusabb)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | empirikus | empirikusak |
accusative | empirikusat | empirikusakat |
dative | empirikusnak | empirikusaknak |
instrumental | empirikussal | empirikusakkal |
causal-final | empirikusért | empirikusakért |
translative | empirikussá | empirikusakká |
terminative | empirikusig | empirikusakig |
essive-formal | empirikusként | empirikusakként |
essive-modal | — | — |
inessive | empirikusban | empirikusakban |
superessive | empirikuson | empirikusakon |
adessive | empirikusnál | empirikusaknál |
illative | empirikusba | empirikusakba |
sublative | empirikusra | empirikusakra |
allative | empirikushoz | empirikusakhoz |
elative | empirikusból | empirikusakból |
delative | empirikusról | empirikusakról |
ablative | empirikustól | empirikusaktól |
non-attributive possessive – singular |
empirikusé | empirikusaké |
non-attributive possessive – plural |
empirikuséi | empirikusakéi |