geispa (weak verb, third-person singular past indicative geispaði, supine geispað)
infinitive nafnháttur | að geispa | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
supine sagnbót | geispt | |||||
present participle |
geispandi | |||||
indicative |
subjunctive | |||||
present |
past |
present |
past | |||
singular | ég | geispi | geispti | geispi | geispti | |
þú | geispir | geisptir | geispir | geisptir | ||
hann, hún, það | geispir | geispti | geispi | geispti | ||
plural | við | geispum | geisptum | geispum | geisptum | |
þið | geispið | geisptuð | geispið | geisptuð | ||
þeir, þær, þau | geispa | geisptu | geispi | geisptu | ||
imperative boðháttur | ||||||
singular | þú | geisp (þú), geisptu | ||||
plural | þið | geispið (þið), geispiði1 |