Borrowed from Old High German harfa, from Proto-West Germanic *harpā.
harfa f (relational adjective harfový)
Borrowed from Middle High German harpfe.
harfa f (diminutive harfòwi)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | harfa | harfë |
genitive | harfë | harf/harfów |
dative | harfie | harfóm |
accusative | harfã | harfë |
instrumental | harfą | harfama |
locative | harfie | harfach |
vocative | harfa/harfò | harfë |
Inherited from Old Polish arfa.
harfa f
harfa f
From Old High German harfa, from Proto-West Germanic *harpā.
hȃrfa f (Cyrillic spelling ха̑рфа)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | harfa | harfe |
genitive | harfe | hȃrfā / hȃrfī |
dative | harfi | harfama |
accusative | harfu | harfe |
vocative | harfo | harfe |
locative | harfi | harfama |
instrumental | harfom | harfama |
Derived from Old High German harfa, from Proto-West Germanic *harpā.
harfa f (relational adjective harfový)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | harfa | harfy |
genitive | harfy | hárf |
dative | harfe | harfám |
accusative | harfu | harfy |
locative | harfe | harfách |
instrumental | harfou | harfami |
From Old High German harfa, from Proto-West Germanic *harpā.
hȃrfa f
Feminine, a-stem | |||
---|---|---|---|
nom. sing. | hárfa | ||
gen. sing. | hárfe | ||
singular | dual | plural | |
nominative (imenovȃlnik) |
hárfa | hárfi | hárfe |
genitive (rodȋlnik) |
hárfe | hárf | hárf |
dative (dajȃlnik) |
hárfi | hárfama | hárfam |
accusative (tožȋlnik) |
hárfo | hárfi | hárfe |
locative (mẹ̑stnik) |
hárfi | hárfah | hárfah |
instrumental (orọ̑dnik) |
hárfo | hárfama | hárfami |
harfa f (related adjective harfowy)