From Middle Dutch heugelijc, equivalent to heug + -(e)lijk. The original meaning of the first component, also found in verheugen (“to make happy”), was “joy”, giving rise to the original meaning of “joyous”. A second sense arose by reinterpretation under the influence of later heugen (“to remember”).[1]
heugelijk (comparative heugelijker, superlative heugelijkst)
Declension of heugelijk | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | heugelijk | |||
inflected | heugelijke | |||
comparative | heugelijker | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | heugelijk | heugelijker | het heugelijkst het heugelijkste | |
indefinite | m./f. sing. | heugelijke | heugelijkere | heugelijkste |
n. sing. | heugelijk | heugelijker | heugelijkste | |
plural | heugelijke | heugelijkere | heugelijkste | |
definite | heugelijke | heugelijkere | heugelijkste | |
partitive | heugelijks | heugelijkers | — |