homo (“gay”) + rummutus (“drumming”). Introduced into Finnish political rhetoric by Raimo Vistbacka in 2001.
homorummutus (informal)
Inflection of homorummutus (Kotus type 39/vastaus, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | homorummutus | homorummutukset | ||
genitive | homorummutuksen | homorummutusten homorummutuksien | ||
partitive | homorummutusta | homorummutuksia | ||
illative | homorummutukseen | homorummutuksiin | ||
singular | plural | |||
nominative | homorummutus | homorummutukset | ||
accusative | nom. | homorummutus | homorummutukset | |
gen. | homorummutuksen | |||
genitive | homorummutuksen | homorummutusten homorummutuksien | ||
partitive | homorummutusta | homorummutuksia | ||
inessive | homorummutuksessa | homorummutuksissa | ||
elative | homorummutuksesta | homorummutuksista | ||
illative | homorummutukseen | homorummutuksiin | ||
adessive | homorummutuksella | homorummutuksilla | ||
ablative | homorummutukselta | homorummutuksilta | ||
allative | homorummutukselle | homorummutuksille | ||
essive | homorummutuksena | homorummutuksina | ||
translative | homorummutukseksi | homorummutuksiksi | ||
abessive | homorummutuksetta | homorummutuksitta | ||
instructive | — | homorummutuksin | ||
comitative | See the possessive forms below. |