hringa

Hello, you have come here looking for the meaning of the word hringa. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word hringa, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say hringa in singular and plural. Everything you need to know about the word hringa you have here. The definition of the word hringa will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofhringa, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Etymology

From hringur (circle).

Pronunciation

Verb

hringa (weak verb, third-person singular past indicative hringaði, supine hringað)

  1. (transitive) to lap (to get more than one lap ahead of in a race)

Conjugation

hringa – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur hringa
supine sagnbót hringað
present participle
hringandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hringa hringaði hringi hringaði
þú hringar hringaðir hringir hringaðir
hann, hún, það hringar hringaði hringi hringaði
plural við hringum hringuðum hringum hringuðum
þið hringið hringuðuð hringið hringuðuð
þeir, þær, þau hringa hringuðu hringi hringuðu
imperative boðháttur
singular þú hringa (þú), hringaðu
plural þið hringið (þið), hringiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hringast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur hringast
supine sagnbót hringast
present participle
hringandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég hringast hringaðist hringist hringaðist
þú hringast hringaðist hringist hringaðist
hann, hún, það hringast hringaðist hringist hringaðist
plural við hringumst hringuðumst hringumst hringuðumst
þið hringist hringuðust hringist hringuðust
þeir, þær, þau hringast hringuðust hringist hringuðust
imperative boðháttur
singular þú hringast (þú), hringastu
plural þið hringist (þið), hringisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hringaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hringaður hringuð hringað hringaðir hringaðar hringuð
accusative
(þolfall)
hringaðan hringaða hringað hringaða hringaðar hringuð
dative
(þágufall)
hringuðum hringaðri hringuðu hringuðum hringuðum hringuðum
genitive
(eignarfall)
hringaðs hringaðrar hringaðs hringaðra hringaðra hringaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
hringaði hringaða hringaða hringuðu hringuðu hringuðu
accusative
(þolfall)
hringaða hringuðu hringaða hringuðu hringuðu hringuðu
dative
(þágufall)
hringaða hringuðu hringaða hringuðu hringuðu hringuðu
genitive
(eignarfall)
hringaða hringuðu hringaða hringuðu hringuðu hringuðu

Old English

Pronunciation

Noun

hringa

  1. genitive plural of hring

Old High German

Noun

hringa

  1. nominative/accusative plural of hring

Old Norse

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

hringa

  1. to furnish with a ring

Conjugation

Conjugation of hringa — active (weak class 2)
infinitive hringa
present participle hringandi
past participle hringaðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular hringa hringaða hringa hringaða
2nd person singular hringar hringaðir hringir hringaðir
3rd person singular hringar hringaði hringi hringaði
1st person plural hringum hringuðum hringim hringaðim
2nd person plural hringið hringuðuð hringið hringaðið
3rd person plural hringa hringuðu hringi hringaði
imperative present
2nd person singular hringa
1st person plural hringum
2nd person plural hringið
Conjugation of hringa — mediopassive (weak class 2)
infinitive hringask
present participle hringandisk
past participle hringazk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular hringumk hringuðumk hringumk hringuðumk
2nd person singular hringask hringaðisk hringisk hringaðisk
3rd person singular hringask hringaðisk hringisk hringaðisk
1st person plural hringumsk hringuðumsk hringimsk hringaðimsk
2nd person plural hringizk hringuðuzk hringizk hringaðizk
3rd person plural hringask hringuðusk hringisk hringaðisk
imperative present
2nd person singular hringask
1st person plural hringumsk
2nd person plural hringizk

Noun

hringa

  1. accusative/genitive plural of hringr

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “hringa”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive