From Old Norse hvína, from Proto-Germanic *hwīnaną, from Proto-Indo-European *ḱwey- (“to hiss, to whistle, to whisper”). Compare Icelandic hvína, Swedish vina, Danish and Norwegian hvine, English whine.
hvína (third person singular past indicative hvein, third person plural past indicative hvinu, supine hvinið)
| Conjugation of hvína (group v-35) | ||
|---|---|---|
| infinitive | hvína | |
| supine | hvinið | |
| participle (a26)1 | hvínandi | hvinin |
| present | past | |
| first singular | hvíni | hvein |
| second singular | hvínur | hveinst |
| third singular | hvínur | hvein |
| plural | hvína | hvinu |
| imperative | ||
| singular | hvín! | |
| plural | hvínið! | |
| 1Only the past participle being declined. | ||
From Old Norse hvína, from Proto-Germanic *hwīnaną, from Proto-Indo-European *ḱwey- (“to hiss, to whistle, to whisper”). Compare Faroese hvína, Swedish vina, Danish and Norwegian hvine, English whine.
hvína (strong verb, third-person singular past indicative hvein, third-person plural past indicative hvinu, supine hvinið)
| infinitive (nafnháttur) |
að hvína | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hvinið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hvínandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hvín | við hvínum | present (nútíð) |
ég hvíni | við hvínum |
| þú hvín | þið hvínið | þú hvínir | þið hvínið | ||
| hann, hún, það hvín | þeir, þær, þau hvína | hann, hún, það hvíni | þeir, þær, þau hvíni | ||
| past (þátíð) |
ég hvein | við hvinum | past (þátíð) |
ég hvini | við hvinum |
| þú hveinst | þið hvinuð | þú hvinir | þið hvinuð | ||
| hann, hún, það hvein | þeir, þær, þau hvinu | hann, hún, það hvini | þeir, þær, þau hvinu | ||
| imperative (boðháttur) |
hvín (þú) | hvínið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hvíndu | hvíniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að hvínast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hvinist | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hvínandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hvínst | við hvínumst | present (nútíð) |
ég hvínist | við hvínumst |
| þú hvínst | þið hvínist | þú hvínist | þið hvínist | ||
| hann, hún, það hvínst | þeir, þær, þau hvínast | hann, hún, það hvínist | þeir, þær, þau hvínist | ||
| past (þátíð) |
ég hveinst | við hvinumst | past (þátíð) |
ég hvinist | við hvinumst |
| þú hveinst | þið hvinust | þú hvinist | þið hvinust | ||
| hann, hún, það hveinst | þeir, þær, þau hvinust | hann, hún, það hvinist | þeir, þær, þau hvinust | ||
| imperative (boðháttur) |
hvínst (þú) | hvínist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hvínstu | hvínisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hvininn | hvinin | hvinið | hvinnir | hvinnar | hvinin | |
| accusative (þolfall) |
hvininn | hvinna | hvinið | hvinna | hvinnar | hvinin | |
| dative (þágufall) |
hvinnum | hvininni | hvinnu | hvinnum | hvinnum | hvinnum | |
| genitive (eignarfall) |
hvinins | hvininnar | hvinins | hvininna | hvininna | hvininna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hvinni | hvinna | hvinna | hvinnu | hvinnu | hvinnu | |
| accusative (þolfall) |
hvinna | hvinnu | hvinna | hvinnu | hvinnu | hvinnu | |
| dative (þágufall) |
hvinna | hvinnu | hvinna | hvinnu | hvinnu | hvinnu | |
| genitive (eignarfall) |
hvinna | hvinnu | hvinna | hvinnu | hvinnu | hvinnu | |
From Proto-Germanic *hwīnaną, whence also English whine.
hvína (singular present indicative hvínn, singular past indicative hvein, plural past indicative hvinu, past participle hvininn)
| infinitive | hvína | |
|---|---|---|
| present participle | hvínandi | |
| past participle | hvininn | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | hvín | hvein |
| 2nd-person singular | hvínn | hveint |
| 3rd-person singular | hvínn | hvein |
| 1st-person plural | hvínum | hvinum |
| 2nd-person plural | hvínið | hvinuð |
| 3rd-person plural | hvína | hvinu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | hvína | hvina |
| 2nd-person singular | hvínir | hvinir |
| 3rd-person singular | hvíni | hvini |
| 1st-person plural | hvínim | hvinim |
| 2nd-person plural | hvínið | hvinið |
| 3rd-person plural | hvíni | hvini |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | hvín | |
| 1st-person plural | hvínum | |
| 2nd-person plural | hvínið | |