in- (“un-”) + plācātus (“satisfied”)
implācātus (feminine implācāta, neuter implācātum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | implācātus | implācāta | implācātum | implācātī | implācātae | implācāta | |
genitive | implācātī | implācātae | implācātī | implācātōrum | implācātārum | implācātōrum | |
dative | implācātō | implācātae | implācātō | implācātīs | |||
accusative | implācātum | implācātam | implācātum | implācātōs | implācātās | implācāta | |
ablative | implācātō | implācātā | implācātō | implācātīs | |||
vocative | implācāte | implācāta | implācātum | implācātī | implācātae | implācāta |