From in- (“un-”) + prosper (“prosperous, favourable”).
improsper (feminine improspera, neuter improsperum, adverb improsperē); first/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er)
First/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er).
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | improsper | improspera | improsperum | improsperī | improsperae | improspera | |
genitive | improsperī | improsperae | improsperī | improsperōrum | improsperārum | improsperōrum | |
dative | improsperō | improsperae | improsperō | improsperīs | |||
accusative | improsperum | improsperam | improsperum | improsperōs | improsperās | improspera | |
ablative | improsperō | improsperā | improsperō | improsperīs | |||
vocative | improsper | improspera | improsperum | improsperī | improsperae | improspera |