improta

Hello, you have come here looking for the meaning of the word improta. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word improta, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say improta in singular and plural. Everything you need to know about the word improta you have here. The definition of the word improta will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofimprota, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: Improta

Finnish

Etymology

impro +‎ -ta

Pronunciation

Verb

improta (colloquial)

  1. to improvise, ad lib

Conjugation

Inflection of improta (Kotus type 74/katketa, no gradation)
indicative mood
present tense perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. improan en improa 1st sing. olen impronnut en ole impronnut
2nd sing. improat et improa 2nd sing. olet impronnut et ole impronnut
3rd sing. improaa ei improa 3rd sing. on impronnut ei ole impronnut
1st plur. improamme emme improa 1st plur. olemme impronneet emme ole impronneet
2nd plur. improatte ette improa 2nd plur. olette impronneet ette ole impronneet
3rd plur. improavat eivät improa 3rd plur. ovat impronneet eivät ole impronneet
passive improtaan ei improta passive on improttu ei ole improttu
past tense pluperfect
person positive negative person positive negative
1st sing. improsin en impronnut 1st sing. olin impronnut en ollut impronnut
2nd sing. improsit et impronnut 2nd sing. olit impronnut et ollut impronnut
3rd sing. improsi ei impronnut 3rd sing. oli impronnut ei ollut impronnut
1st plur. improsimme emme impronneet 1st plur. olimme impronneet emme olleet impronneet
2nd plur. imprositte ette impronneet 2nd plur. olitte impronneet ette olleet impronneet
3rd plur. improsivat eivät impronneet 3rd plur. olivat impronneet eivät olleet impronneet
passive improttiin ei improttu passive oli improttu ei ollut improttu
conditional mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. improaisin
improisin
en improaisi
en improisi
1st sing. olisin impronnut en olisi impronnut
2nd sing. improaisit
improisit
et improaisi
et improisi
2nd sing. olisit impronnut et olisi impronnut
3rd sing. improaisi
improisi
ei improaisi
ei improisi
3rd sing. olisi impronnut ei olisi impronnut
1st plur. improaisimme
improisimme
emme improaisi
emme improisi
1st plur. olisimme impronneet emme olisi impronneet
2nd plur. improaisitte
improisitte
ette improaisi
ette improisi
2nd plur. olisitte impronneet ette olisi impronneet
3rd plur. improaisivat
improisivat
eivät improaisi
eivät improisi
3rd plur. olisivat impronneet eivät olisi impronneet
passive improttaisiin ei improttaisi passive olisi improttu ei olisi improttu
imperative mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. 1st sing.
2nd sing. improa älä improa 2nd sing.
3rd sing. improtkoon älköön improtko 3rd sing. olkoon impronnut älköön olko impronnut
1st plur. improtkaamme älkäämme improtko 1st plur.
2nd plur. improtkaa älkää improtko 2nd plur.
3rd plur. improtkoot älkööt improtko 3rd plur. olkoot impronneet älkööt olko impronneet
passive improttakoon älköön improttako passive olkoon improttu älköön olko improttu
potential mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. impronnen en impronne 1st sing. lienen impronnut en liene impronnut
2nd sing. impronnet et impronne 2nd sing. lienet impronnut et liene impronnut
3rd sing. impronnee ei impronne 3rd sing. lienee impronnut ei liene impronnut
1st plur. impronnemme emme impronne 1st plur. lienemme impronneet emme liene impronneet
2nd plur. impronnette ette impronne 2nd plur. lienette impronneet ette liene impronneet
3rd plur. impronnevat eivät impronne 3rd plur. lienevät impronneet eivät liene impronneet
passive improttaneen ei improttane passive lienee improttu ei liene improttu
Nominal forms
infinitives participles
active passive active passive
1st improta present improava improttava
long 1st1
Possessive forms
Person sing. plur.
1st improtakseni improtaksemme
2nd improtaksesi improtaksenne
3rd improtakseen
improtaksensa
past impronnut improttu
2nd inessive2 improtessa improttaessa agent4 improama
Possessive forms
Person sing. plur.
1st improtessani improtessamme
2nd improtessasi improtessanne
3rd improtessaan
improtessansa
negative improamaton
instructive improten 1) Used only with a possessive suffix.

2) Usually with a possessive suffix (active only).
3) Some uses of the verbal noun are called the 'fourth infinitive' by certain sources (more details).
4) Usually with a possessive suffix. Not used with intransitive verbs. Distinct from nouns with the -ma suffix and third infinitive forms.

3rd inessive improamassa
elative improamasta
illative improamaan
adessive improamalla
abessive improamatta
instructive improaman improttaman
4th3 verbal noun improaminen
5th1
Possessive forms
Person sing. plur.
1st improamaisillani improamaisillamme
2nd improamaisillasi improamaisillanne
3rd improamaisillaan
improamaisillansa

Further reading