From in- (“un-”, “not”) + iūdicātus (“judged”).
iniūdicātus (feminine iniūdicāta, neuter iniūdicātum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | iniūdicātus | iniūdicāta | iniūdicātum | iniūdicātī | iniūdicātae | iniūdicāta | |
genitive | iniūdicātī | iniūdicātae | iniūdicātī | iniūdicātōrum | iniūdicātārum | iniūdicātōrum | |
dative | iniūdicātō | iniūdicātae | iniūdicātō | iniūdicātīs | |||
accusative | iniūdicātum | iniūdicātam | iniūdicātum | iniūdicātōs | iniūdicātās | iniūdicāta | |
ablative | iniūdicātō | iniūdicātā | iniūdicātō | iniūdicātīs | |||
vocative | iniūdicāte | iniūdicāta | iniūdicātum | iniūdicātī | iniūdicātae | iniūdicāta |