From Arabic اِعْتِرَاف (iʕtirāf).
itiraf
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | itiraf | itiraflar |
genitive | itirafnıñ | itiraflarnıñ |
dative | itirafqa | itiraflarğa |
accusative | itirafnı | itiraflarnı |
locative | itirafta | itiraflarda |
ablative | itiraftan | itiraflardan |
Inherited from Ottoman Turkish اعتراف, from Arabic اِعْتِرَاف (iʕtirāf).
itiraf (definite accusative itirafı, plural itiraflar)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | itiraf | itiraflar |
definite accusative | itirafı | itirafları |
dative | itirafa | itiraflara |
locative | itirafta | itiraflarda |
ablative | itiraftan | itiraflardan |
genitive | itirafın | itirafların |