From Arabic اِعْتِرَاف (iʕtirāf).
itiraf
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | itiraf | itiraflar |
genitive | itirafnıñ | itiraflarnıñ |
dative | itirafqa | itiraflarğa |
accusative | itirafnı | itiraflarnı |
locative | itirafta | itiraflarda |
ablative | itiraftan | itiraflardan |
Inherited from Ottoman Turkish اعتراف, from Arabic اِعْتِرَاف (iʕtirāf).
itiraf (definite accusative itirafı, plural itiraflar)
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | itiraf | |
Definite accusative | itirafı | |
Singular | Plural | |
Nominative | itiraf | itiraflar |
Definite accusative | itirafı | itirafları |
Dative | itirafa | itiraflara |
Locative | itirafta | itiraflarda |
Ablative | itiraftan | itiraflardan |
Genitive | itirafın | itirafların |