kiv
From Proto-Finnic *kivi.
kiv
singular (ikšlug) | plural (pǟgiņlug) | |
---|---|---|
nominative (nominatīv) | kiv | kivīd |
genitive (genitīv) | kiv | kivīd |
partitive (partitīv) | kivvõ | kivīdi |
dative (datīv) | kivvõn | kivīdõn |
instrumental (instrumentāl) | kivkõks | kivīdõks |
illative (illatīv) | kivvõ | kivīž |
inessive (inesīv) | kivsõ | kivīs |
elative (elatīv) | kivstõ | kivīst |
Inherited from Old Swedish kif, from Proto-Germanic *kībaną.
kiv n
nominative | genitive | ||
---|---|---|---|
singular | indefinite | kiv | kivs |
definite | kivet | kivets | |
plural | indefinite | — | — |
definite | — | — |