klekja

Hello, you have come here looking for the meaning of the word klekja. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word klekja, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say klekja in singular and plural. Everything you need to know about the word klekja you have here. The definition of the word klekja will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofklekja, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Etymology

From Old Norse klekja, perhaps of imitative origin, akin to English cluck.

Pronunciation

Verb

klekja (weak verb, third-person singular past indicative klakti, supine klakið)

  1. to hatch
    Synonym: unga

Conjugation

The template Template:is-conj-w1 does not use the parameter(s): 
j=j
Please see Module:checkparams for help with this warning.

klekja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að klekja
supine
(sagnbót) 		klakið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		klekjandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég klek við klekjum present
(nútíð) 		ég kleki við klekjum
þú klekur þið klekið þú klekir þið klekið
hann, hún, það klekur þeir, þær, þau klekja hann, hún, það kleki þeir, þær, þau kleki
past
(þátíð) 		ég klakti við klöktum past
(þátíð) 		ég klekti við klektum
þú klaktir þið klöktuð þú klektir þið klektuð
hann, hún, það klakti þeir, þær, þau klöktu hann, hún, það klekti þeir, þær, þau klektu
imperative
(boðháttur) 		klek (þú) klekið (þið)
Forms with appended personal pronoun
klektu klekiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
klekjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að klekjast
supine
(sagnbót) 		klakist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		klekjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég klekst við klekjumst present
(nútíð) 		ég klekjist við klekjumst
þú klekst þið klekjist þú klekjist þið klekjist
hann, hún, það klekst þeir, þær, þau klekjast hann, hún, það klekjist þeir, þær, þau klekjist
past
(þátíð) 		ég klaktist við klöktumst past
(þátíð) 		ég klektist við klektumst
þú klaktist þið klöktust þú klektist þið klektust
hann, hún, það klaktist þeir, þær, þau klöktust hann, hún, það klektist þeir, þær, þau klektust
imperative
(boðháttur) 		klekst (þú) klekist (þið)
Forms with appended personal pronoun
klekstu klekisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
klakinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		klakinn klakin klakið klaktir klaktar klakin
accusative
(þolfall) 		klakinn klakta klakið klakta klaktar klakin
dative
(þágufall) 		klöktum klakinni klöktu klöktum klöktum klöktum
genitive
(eignarfall) 		klakins klakinnar klakins klakinna klakinna klakinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		klakti klakta klakta klöktu klöktu klöktu
accusative
(þolfall) 		klakta klöktu klakta klöktu klöktu klöktu
dative
(þágufall) 		klakta klöktu klakta klöktu klöktu klöktu
genitive
(eignarfall) 		klakta klöktu klakta klöktu klöktu klöktu

Old Norse

Etymology

Perhaps onomatopoeic.

Verb

klekja (singular past indicative klakti, plural past indicative klǫktu, past participle klaktr)

  1. to hatch

Conjugation

Conjugation of klekja — active (weak class 1)
infinitive klekja
present participle klekjandi
past participle klaktr
indicative present past
1st-person singular klek klakta
2nd-person singular klekr klaktir
3rd-person singular klekr klakti
1st-person plural klekjum klǫktum
2nd-person plural klekið klǫktuð
3rd-person plural klekja klǫktu
subjunctive present past
1st-person singular klekja klekta
2nd-person singular klekir klektir
3rd-person singular kleki klekti
1st-person plural klekim klektim
2nd-person plural klekið klektið
3rd-person plural kleki klekti
imperative present
2nd-person singular klek
1st-person plural klekjum
2nd-person plural klekið

Descendants

  • Icelandic: klekja
  • Norwegian Nynorsk: klekkja, klekka
  • Swedish: kläcka
  • Danish: klække

References

  • “klekja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Wikious
Boobota
Sagapedia