klára (third person singular past indicative kláraði, third person plural past indicative kláraðu, supine klárað)
| Conjugation of klára (group v-30) | ||
|---|---|---|
| infinitive | klára | |
| supine | klárað | |
| participle (a6)1 | klárandi | kláraður |
| present | past | |
| first singular | klári | kláraði |
| second singular | klárar | kláraði |
| third singular | klárar | kláraði |
| plural | klára | kláraðu |
| imperative | ||
| singular | klára! | |
| plural | klárið! | |
| 1Only the past participle being declined. | ||
klára (weak verb, third-person singular past indicative kláraði, supine klárað)
| infinitive (nafnháttur) |
að klára | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
klárað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
klárandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég klára | við klárum | present (nútíð) |
ég klári | við klárum |
| þú klárar | þið klárið | þú klárir | þið klárið | ||
| hann, hún, það klárar | þeir, þær, þau klára | hann, hún, það klári | þeir, þær, þau klári | ||
| past (þátíð) |
ég kláraði | við kláruðum | past (þátíð) |
ég kláraði | við kláruðum |
| þú kláraðir | þið kláruðuð | þú kláraðir | þið kláruðuð | ||
| hann, hún, það kláraði | þeir, þær, þau kláruðu | hann, hún, það kláraði | þeir, þær, þau kláruðu | ||
| imperative (boðháttur) |
klára (þú) | klárið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| kláraðu | kláriði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að klárast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
klárast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
klárandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég klárast | við klárumst | present (nútíð) |
ég klárist | við klárumst |
| þú klárast | þið klárist | þú klárist | þið klárist | ||
| hann, hún, það klárast | þeir, þær, þau klárast | hann, hún, það klárist | þeir, þær, þau klárist | ||
| past (þátíð) |
ég kláraðist | við kláruðumst | past (þátíð) |
ég kláraðist | við kláruðumst |
| þú kláraðist | þið kláruðust | þú kláraðist | þið kláruðust | ||
| hann, hún, það kláraðist | þeir, þær, þau kláruðust | hann, hún, það kláraðist | þeir, þær, þau kláruðust | ||
| imperative (boðháttur) |
klárast (þú) | klárist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| klárastu | kláristi * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
kláraður | kláruð | klárað | kláraðir | kláraðar | kláruð | |
| accusative (þolfall) |
kláraðan | kláraða | klárað | kláraða | kláraðar | kláruð | |
| dative (þágufall) |
kláruðum | kláraðri | kláruðu | kláruðum | kláruðum | kláruðum | |
| genitive (eignarfall) |
kláraðs | kláraðrar | kláraðs | kláraðra | kláraðra | kláraðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
kláraði | kláraða | kláraða | kláruðu | kláruðu | kláruðu | |
| accusative (þolfall) |
kláraða | kláruðu | kláraða | kláruðu | kláruðu | kláruðu | |
| dative (þágufall) |
kláraða | kláruðu | kláraða | kláruðu | kláruðu | kláruðu | |
| genitive (eignarfall) |
kláraða | kláruðu | kláraða | kláruðu | kláruðu | kláruðu | |