Borrowed from Danish krepere, from Italian crepare, from Latin crepare (“to crackle”). Compare German krepieren and Swedish krepera.
krepera
From German krepieren, suffixed with -era, from Italian crepare, from Latin crepāre. Doublet of krevera. See also origin of diskrepans.
krepera (present kreperar, preterite kreperade, supine kreperat, imperative krepera)
active | passive | |||
---|---|---|---|---|
infinitive | krepera | — | ||
supine | kreperat | — | ||
imperative | krepera | — | ||
imper. plural1 | kreperen | — | ||
present | past | present | past | |
indicative | kreperar | kreperade | — | — |
ind. plural1 | krepera | kreperade | — | — |
subjunctive2 | krepere | kreperade | — | — |
present participle | kreperande | |||
past participle | — |
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.