From Old Norse hljóð, from Proto-Germanic *hleuþą (“sound, noise”).
ljóð n (genitive singular ljóðs, plural ljóð)
n4 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | ljóð | ljóðið | ljóð | ljóðini |
accusative | ljóð | ljóðið | ljóð | ljóðini |
dative | ljóð, ljóði | ljóðnum | ljóðum | ljóðunum |
genitive | ljóðs | ljóðsins | ljóða | ljóðanna |
From Old Norse ljóð, from Proto-Germanic *leuþą.
ljóð n (genitive singular ljóðs, plural ljóð)
n4 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | ljóð | ljóðið | ljóð | ljóðini |
accusative | ljóð | ljóðið | ljóð | ljóðini |
dative | ljóð, ljóði | ljóðnum | ljóðum | ljóðunum |
genitive | ljóðs | ljóðsins | ljóða | ljóðanna |
From Old Norse ljóð, from Proto-Germanic *leuþą.
ljóð n (genitive singular ljóðs, nominative plural ljóð)
From Proto-Germanic *leuþą, whence come also Old English lēod, Old Saxon lioth, Old High German liod (German Lied), and Gothic 𐌻𐌹𐌿𐌸 (liuþ).
ljóð n