From mównik + -czy. First attested in 1820.[1]
mówniczy (comparative bardziej mówniczy, superlative najbardziej mówniczy, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | mówniczy | mównicza | mównicze | mówniczy | mównicze | |
genitive | mówniczego | mówniczej | mówniczego | mówniczych | ||
dative | mówniczemu | mówniczej | mówniczemu | mówniczym | ||
accusative | mówniczego | mówniczy | mówniczą | mównicze | mówniczych | mównicze |
instrumental | mówniczym | mówniczą | mówniczym | mówniczymi | ||
locative | mówniczym | mówniczej | mówniczym | mówniczych |