From misþyrma (“to abuse, to mistreat”) + -ing.
misþyrming f (genitive singular misþyrmingar, nominative plural misþyrmingar)
f-s1 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | misþyrming | misþyrmingin | misþyrmingar | misþyrmingarnar |
accusative | misþyrmingu | misþyrminguna | misþyrmingar | misþyrmingarnar |
dative | misþyrmingu | misþyrmingunni | misþyrmingum | misþyrmingunum |
genitive | misþyrmingar | misþyrmingarinnar | misþyrminga | misþyrminganna |