From Ottoman Turkish مسبب (müsebbib), from Arabic مُسَبِّب (musabbib), active participle of سَبَّبَ (sabbaba, “to cause”).
müsebbip (definite accusative müsebbibi, plural müsebbipler)
Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | müsebbip | |||||||||||||||||||||||||
Definite accusative | müsebbibi | |||||||||||||||||||||||||
Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
Nominative | müsebbip | müsebbipler | ||||||||||||||||||||||||
Definite accusative | müsebbibi | müsebbipleri | ||||||||||||||||||||||||
Dative | müsebbibe | müsebbiplere | ||||||||||||||||||||||||
Locative | müsebbipte | müsebbiplerde | ||||||||||||||||||||||||
Ablative | müsebbipten | müsebbiplerden | ||||||||||||||||||||||||
Genitive | müsebbibin | müsebbiplerin | ||||||||||||||||||||||||
|