From nakładać + -acz. First attested in 1688.
nakładacz m pers (female equivalent nakładaczka)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | nakładacz | nakładacze |
genitive | nakładacza | nakładaczy |
dative | nakładaczowi | nakładaczom |
accusative | nakładacza | nakładaczy |
instrumental | nakładaczem | nakładaczami |
locative | nakładaczu | nakładaczach |
vocative | nakładaczu | nakładacze |
nakładacz m inan
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | nakładacz | nakładacze |
genitive | nakładacza | nakładaczy |
dative | nakładaczowi | nakładaczom |
accusative | nakładacz | nakładacze |
instrumental | nakładaczem | nakładaczami |
locative | nakładaczu | nakładaczach |
vocative | nakładaczu | nakładacze |