From nakładca + -y. First attested in 1819.[1]
nakładczy (not comparable, derived adverb nakładczo)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | nakładczy | nakładcza | nakładcze | nakładczy | nakładcze | |
genitive | nakładczego | nakładczej | nakładczego | nakładczych | ||
dative | nakładczemu | nakładczej | nakładczemu | nakładczym | ||
accusative | nakładczego | nakładczy | nakładczą | nakładcze | nakładczych | nakładcze |
instrumental | nakładczym | nakładczą | nakładczym | nakładczymi | ||
locative | nakładczym | nakładczej | nakładczym | nakładczych |